Bir Monotonun Serzenişleri

Bu sıralar yaz tatilinde olmam sebebiyle fazla yerimden kıpırdayamıyorum.Her şeyimi mini boyutlara indirdim.Çok yemiyorum,çok gezmiyorum,çok konuşmuyorum.Sıcaklıklarda maksimum boyutlarda olduğundan kılımı bile kıpırdatamıyorum.Ee böyle oluncada eve tıkılı kalıyorum haliylen.Evde yapabileceğin şeylerde zaten kısıtlı...''Tv-kitap-internet '' üçlüsü arasında gidip geliyorum.Tv zaten başlı başına bir sorunsal.Yani her şey bu kadar mı sığ bu kadar mı kalitesiz olabilir anlamıyorum.Sabahtan akşama kadar,döndürüp döndürüp aynı şeyleri yayınlıyorlar:Derya Baykal'ın konuklara ya da ordaki elemanlara ayar vermemek için kendini zor tutup şirine havalarında programı sunmaya çalışması;hemen hemen her kanalda iftar için yemek önerileri ve kap kap yemek yapmaları(yani bir düşün oruçlu var mı yok mu cık cık cık);Ender Saraç'ın bütün saçma salak bitkileri önüne yığıp bundan 1 tutam bundan 500 tutam koyacaksın gb absürd tarifleri...Bu böyle sürer gider liste uzun.O yüzden tvyle fazla haşır neşir olmuyorum arkadaşım ben.He sahi bak Dünya Basketbol Şampiyonası başladı onu kaçırmıyorum yazmadan geçmeyeyim dedim.Onun haricinde günün büyük bölümünü internette geçiriyorum.Ordaki üçlemem de şu şekilde:facebook,twitter ve ekşi sözlük.Her ne kadar facebooktan öhh gelse de,paylaşım sitesinden başka bir şey olmadı desemde bakmadan duramıyorum.Bu da benim içimdeki;merak ne güzel şey merak sloganını güçlendiriyor:)Sonra bakıyorum ekşi sözlüğe ve benden uzun süre cevap alınamıyor o başlık senin bu başlık benim dolanıp duruyorum.Hem içten içede sinir oluyorum hala çaylak olduğum için(bana da birgün kader gülecek)Daha sonra da birkaç blog karıştırıp çıkıyorum.Zaten hep bu eksen üzerinde seyrettiğimden monotonluğun dibine vuruyorum.Ev kızı moduna dönüşmekten korkuyorum:)Tez zamanda kurtulmanın ümidiyle yazıma son veriyorum.Olmadı artık hayatımda biraz ekşın olsun diye ilk önce internete girip sonra tvye bakarım ilk adımımı atarım böylelikle:))Ee ne demiş ünlü düşünür inanmak başarmanın yarısıdır diye.İnanıyorum blog inanıyorum ben